IBU
Oleh Wahyu Rahmawati
Telah terasa lama sudah tak terlihat bayanganmu.
Tak terasa sudah tanganmu tak membelaiku.
Tapi, sesingkat itu pula engkau meninggalkan aku.
Di kamar itu selalu kau rebahkan tubuhmu
Di kamar itu selalu kau Memandangku
Tapi kini semua hilang sudah
Tak kan ada lagi suara sendu tutur sapamu
Tiada lagi suara panggil sayang kau kepadaku
Tiada lagi kau peluk aku
Disini....,di hati ini, penyesalanku tiada akhir lagi
Tuhan...,aku memang tidak dekat denganmu
Tapi aku memohon kepadamu...,
Tuhan,ampuni semua dosanya dan lapangkanlah kuburnya