RASA YANG MENGHILANG DALAM TERANG
Oleh pRakuRa
Hampir disetiap malam
Hingga malam ini
Ku masih saja ternostalgia
Oleh kenangan itu
Yang seketika berubah cerita
Yang seharusnya menjadi indah
Yang semestinya berakhir bahagia
Namun apa
Ku masih saja menjadi aku
Aku yang selalu kalah
Dengan logikaku sendiri
Andaikan engkau
Jiwa dan raga yang lain
Mungkin tak kan sama
Apa yang aku rasa
Apa yang sepatutnya ku perjuangkan
Wahai engkau
Cinta pertamaku
Yang ku indahkan bagai rembulan
Dikala purnama
Namun tetap saja
Rasaku bak cahayanya
Yang justru menghilang dalam terang..